Laserowe leczenie żylaków – jak wygląda zabieg?

23.01.2019 dr n. med. Wojciech Rybak

Istotą wewnątrznaczyniowej ablacji laserem (laserowe usuwanie żylaków) jest energia wydzielana przez światłowód laserowy, którą wykorzystuje się do zamknięcia światła żył układu powierzchownego. Światłowód wprowadza się do żyły za pomocą prowadnika z ukłucia igłą (pod kontrolą USG). Zabieg najczęściej wykonuje się w znieczuleniu nasiękowym, które mocno ogranicza przewodzenie ciepła do tkanek okołonaczyniowych. Wyzwolona energia przekazywana jest do krwi i ściany żyły – prowadzi do uszkodzenia śródbłonka naczyniowego i jego zwłóknienia na całej długości.

Żylaki kończyn dolnych – diagnostyka

Żylaki kończyn dolnych należą do najczęstszych objawów przewlekłej niewydolności żylnej – zespołu zmian patologicznych, do których dochodzi na skutek zaburzenia odpływu krwi z kończyny dolnej. U podstaw schorzenia leży zjawisko cofania krwi – refluks żylny i utrudnienie (przeszkoda) w odpływie żylnym z kończyny dolnej (w większości przypadków stwierdza się współistnienie tych zaburzeń). Ich konsekwencją jest nadciśnienie żylne na obwodzie kończyny, które prowadzi do przewlekłej niewydolności żylnej.

Rozpoznanie żylaków kończyn dolnych zazwyczaj nie nastręcza trudności. W badaniu przedmiotowym można stwierdzić obecność poszerzeń żył powierzchownych, obrzęków lub zmian troficznych w tzw. okolicy getrowej.

W procesie diagnostycznym duże znaczenie ma ultrasonografia z podwójnym obrazowaniem przepływu (tzw. Dupleks Doppler), na podstawie której można ocenić stopień niewydolności żył powierzchownych (również żył głębokich i przeszywających). Doświadczony specjalista, dzięki USG dupleks Doppler, może poza tym rozpoznać ostrą/przewlekłą zakrzepicę, zmiany pozakrzepowe, refluks i zwężenia w świetle naczyń, które utrudniają odpływ żylny.

Metody leczenia żylaków. Jak przygotować się do zabiegu?

Leczenie żylaków obejmuje postępowanie zachowawcze i zabiegowe. Leczenie zachowawcze polega na eliminacji czynników ryzyka, kompresjoterapii i farmakoterapii. Stany bardziej zaawansowane wymagają leczenia zabiegowego.

Pamiętajmy, że żylaki należą do tych problemów zdrowotnych, których leczenie zachowawcze nie może rozwiązać w sposób radykalny. Terapia przewlekłej niewydolności żylnej ma na celu przede wszystkim obniżenie ciśnienia krwi żylnej w dystalnej (końcowej) części kończyny dolnej.

W leczeniu inwazyjnym stosuje się różnorodne metody, w tym klasyczne operacje żylaków (chirurgiczne usunięcie). Istnieje również cały wachlarz metod małoinwazyjnych.

Przed wdrożeniem leczenia inwazyjnego wykonuje się szereg badań dodatkowych, w tym badanie przepływów w naczyniach kończyn dolnych za pomocą ultrasonografii dopplerowskiej z podwójnym obrazowaniem (dupleks Doppler).

Badanie podmiotowe (wywiad lekarski), przedmiotowe (fizykalne) i badania dodatkowe (dupleks Doppler, ewentualnie badania krwi) pozwalają lekarzowi ustalić optymalną metodę leczenia, którą wyczerpująco omawia z pacjentem. Chirurg przekazuje również szczegółowe instrukcje nt. zażywania leków w okresie okołozabiegowym (np. leków zawierających kwas acetylosalicylowy, leków hormonalnych, doustnej antykoncepcji hormonalnej).

Przed zabiegiem wskazana jest depilacja kończyny dolnej. Na laserowe leczenie żylaków należy zgłosić się w wygodnym ubraniu i butach na płaskim obcasie.

EVLT – etapy zabiegu i zalecenia pozabiegowe

Wewnątrznaczyniową ablację laserem (EVLT) rozpoczyna „mapowanie” połączeń żylnych (za pomocą aparatu USG). Po podaniu znieczulenia miejscowego chirurg z poziomu kolana wprowadza do żyły światłowód i (stopniowo go przesuwając) dawkuje energię. Śledzi równocześnie obraz ultrasonograficzny (proces obkurczania żyły). Niewydolne naczynie zostaje zamknięte; zabieg kończy nałożenie specjalnego opatrunku uciskowego na kończynę pacjenta.

Miniaturowy światłowód wprowadza się do żyły bez konieczności wykonywania nacięć skóry. EVLT trwa ok. 45 minut. Pacjent zazwyczaj jest uruchomiany 15 minut po zabiegu.

W postępowaniu pozabiegowym zaleca się stosowanie wyrobów kompresyjnych – noszenie pończoch uciskowych (ściśle według wskazań lekarza, najczęściej przez 2-4 tygodnie). Lekarz może zalecić również okołozabiegową profilaktykę żylnej choroby zakrzepowo-zatorowej, obejmującą podawanie heparyny drobnocząsteczkowej. Jej działanie polega na hamowaniu białka uczestniczącego w krzepnięciu, a zatem hamowaniu układu krzepnięcia i powstawania zakrzepów.

Przez kilkanaście dni po zabiegu należy unikać nadmiernego wysiłku fizycznego i zgłaszać się na zaplanowane wizyty kontrolne.

Wewnątrznaczyniowa ablacja laserem – zalety, przeciwwskazania

Wśród przeciwwskazań do wewnątrznaczyniowej ablacji laserem (EVLT) wymienia się m.in. ciążę, czynne infekcje i stany zapalne, zły stan ogólny pacjenta, świeżą zakrzepicę żylną i bardzo kręty przebieg naczynia. Względne przeciwwskazanie stanowić mogą stany nadkrzepliwości krwi i bardzo duża średnica niewydolnego naczynia (może wymagać uzupełnienia metodą chirurgiczną).

Zabiegi wewnątrzżylne wykazują dużą skuteczność, cechuje je przy tym niższe ryzyko powikłań (w porównaniu do chirurgii tradycyjnej). Metody pozawalają również istotnie skrócić czas rekonwalescencji oraz przyspieszyć powrót do pełnej aktywności fizycznej i zawodowej. Efekt kosmetyczny zabiegów małoinwazyjnych jest satysfakcjonujący.

Zachęcamy również do zapoznania się z następującymi materiałami:

Źródła:

Zubilewicz T., Terlecki K., Terlecki P. Minimalnie inwazyjne metody leczenia żylaków kończyn dolnych. Kardiologia po Dyplomie 2014; 13 (9): 47–51.

Andziak P. Chirurgia naczyniowa. Medycyna po Dyplomie. 2012; 12: 63–70.

Kielar M. Metody leczenia teleangiektazji. Chirurgia po Dyplomie. 2013; 8 (2): 25–31.

Eklöf B., Rutherford RB, Bergan JJ. et al. Revision of the CEAP classification for chronic venous disorders: consensus statement. Journal of Vascular Surgery. 2004; 40 (6): 1248–52.

Narbutt J., Bowszyc-Dmochowska M., Kapińska-Mrowiecka M. et al. Przewlekła niewydolność żylna – epidemiologia, klasyfikacja i obraz kliniczny. Rekomendacje diagnostyczno-terapeutyczne Polskiego Towarzystwa Dermatologicznego. Część I. Dermatology Review/Przegląd Dermatologiczny. 2018; 105 (4): 473–485.

Narbutt J., Bowszyc-Dmochowska M., Kapińska-Mrowiecka M. et al. Przewlekła niewydolność żylna – patogeneza, diagnostyka i leczenie farmakologiczne. Rekomendacje diagnostyczno-terapeutyczne Polskiego Towarzystwa Dermatologicznego. Część II. Dermatology Review/Przegląd Dermatologiczny. 2018; 105 (4): 486–497.

Janczak D. Żylaki. Chirurgia po Dyplomie. 2017; 02 (4): 39–41.

Marona H., Kornobis A. Patofizjologia rozwoju żylaków oraz wybrane metody ich leczenia – aktualny stan wiedzy. Postępy Farmakoterapii. 2009; 65 (2): 88–92.

Wytyczne postępowania klinicznego Europejskiego Towarzystwa Chirurgii Naczyniowej. European journal of vascular and endovascular surgery. 2015; 49: 678–773.

Kaczmarek S. (2015) Wpływ różnych metod leczenia na gojenie i jakość życia pacjentów z owrzodzeniem żylnym goleni. (Rozprawa doktorska). Poznań: Uniwersytet Medyczny im. Karola Marcinkowskiego w Poznaniu.

Neubauer-Geryk J., Bieniaszewski L. Przewlekła choroba żylna — patofizjologia, obraz kliniczny i leczenie. Choroby Serca i Naczyń. 2009; 6 (3): 135–141.

Zubilewicz R., Jaroszyński A. Przewlekła choroba żylna. Forum Medycyny Rodzinnej. 2015; 5 (9): 400–404.

Noszczyk W. (red.). Chirurgia tętnic i żył obwodowych. Tom 1. Wydawnictwo Lekarskie PZWL, Warszawa 2007.

Szmidt J., Kużdżał J. (red.). Podstawy chirurgii. Podręcznik dla lekarzy specjalizujących się w chirurgii ogólnej. Wydawnictwo Medycyna Praktyczna, Kraków 2010.

Tagi: flebolog warszawa , flebolog wrocław , metody leczenia żylaków , żylaki kończyn dolnych